yeteneğini kaybetmiş ressam...

ressam kahvesini koyar ve gecer tuvalın karşına boş boş bakar saatler sürer belki eline kirli fıröasını alır kahvesini bırakır sokakların resimin yapmak ister şehrin kalabalığın resmin yapmak ister düşünür volta atar hapistekiler gibi olmaz yapamaz canı sıkılır o muhteşem yetenek gitmişmidir die üzülür mecburi alır fırcayı bişiler karalar ama olmaz gene ortaya bi halt çıkmaz yapamaz moralı iyicene bozulur sonra sewdiği bi şarkıyı acar ahmet kayadan böyle bir sevmek görülmemiştir en sewdiği şairin en güzel şarkıyı şöle bi düşünür hayatın güzeliklerini çimenlerin üstünde yürüdüğünü yok olmaz sadce kendini kandırır bu ressama yardım edelim tekrar kazansın yetenğini yeniden renklensin tuvalleri o ressam benim artık resim yapamıyorum bu tür kabızlık gibi bu çok kötü çizmek istyorum ama yapamıyorum bi ressam için daha ne kötü olabılır yetenegini kaybetmekten başka....