güvercin kanadında ... aşk

her zamankinden zor bi gündü üstümü giyindim aceleyle çıktım ewden otobüse bindim işe gidiyordum sonra birden bi ewin catısına gözüm takıldı kuşlarını uçuran bi çocuğa baktım o güvercinlerin kanat çırpışına çocuğun hepsini gökyüzüne atmasına okadar üzüldümki sen geldin aklıma uzun zaman önce unutuğumu sandığım sen güzel gözlerin geldi hani içinde kaybolduğgum gözlerin dünyanın en güzel yeşil gözleri bana gülümseyişi dünyanın bütün kötülüklerinden korumak ister gibi beni sarması seni hiç unutmadım sadce kalbimin derinliklerinde kendime sakladım hatırlıyorumda ewlerimiz karşılklıydı ve sen sürekli terasa çıkardın güvercinlerini uçurmaya ve bende hep sana bakardım karşıdan işaret yapardım saat 5te buluşalım die ozaman dünyanın en mutlu insanı ben olurdum anneme ufak çaplı yalanlar söleyerek dışarı kaçardım buluşurduk seninle ben çok konuşurdum sen bunları gelmeden önce bi yeremi yazıyorsun derdin ve yürürdük seninle saatlerce sesiz bi şekilde gözlerine baktığımde içinde yeni dünyaları keşfederdim ömrümde gördüğüm en güzel iki yeşil göz seni hiç unutmadım okul kapısında gizli buluşmamızı bazen benim için okula gelmeni bana hediye edeceğin cakmağı bir daha o aşkı yaşayamadım tamer ismini sölemek oda güzel seni sewdiğim gibi kimseyi sewmedim ben o aşk hep içimde hep benimle beraber hala kalbimde saklı bi kutunun içinde bu dünyanın kirliğinden herşeyden uzakta içimde seni çok sewdim ben ......